Tijdens vrijwel elke reis krijg ik allemaal verbaasde berichten over wie mijn foto’s maakt op Instagram. Ben ik wel echt in m’n eentje? Is er stiekem iemand mee? Of heb ik soms een fotograaf in dienst? En als het niet over mij gaat is het wel een algemene vraag: hoe maak je foto’s van jezelf als je in je eentje op reis bent? Wel nu, ik zal jullie het verlossende antwoord geven. Eigenlijk drie antwoorden, die ook meteen antwoord zijn op de algemene vraag. Komen ze.

Maak selfies

De meest voor de hand liggende. Ik heb geen selfiestick of iets maar met een beetje pielen en oefenen levert het vaak nog best een leuk plaatje op. Selfies maken voelt altijd vrij gênant omdat het zo hopeloos ijdel is, maar wie alleen op pad is zal wel moeten. Negeer het gevoel van schaamte en hup gewoon op de kiek met je donder.

Gebruik de zelfontspanner

Doe ik vaak. Ook op je iPhone zit een zelfontspanner, die je 3 of 10 secondes kunt laten aftellen. Zoek een mooie hoek, positioneer jezelf en klaar ben je. Deze foto hieronder is met de zelfontspanner gemaakt, m’n iPhone zette ik tegen een randje, in 10 seconde rende ik snel terug naar het bed waar ik die nacht geslapen had, zodat ik dat moment kon vastleggen.

Vraag anderen

Ja, dit doe ik het meest. Al die foto’s op Instagram? Zijn vrijwel allemaal gemaakt door een willekeurige voorbijganger, een medereiziger, of een gids. Voor de foto’s die ik op Instagram zet stel ik vrij hoge eisen, en vaak ga ik eerst zelf kijken in welke hoek en op welke manier ik die foto wil. Vervolgens vraag ik of iemand even een fotootje wil maken, ga ik staan (zoals hier) of zitten (zoals hier) of liggen (zoals hier) en voila, je hebt een foto. Even terugkijken, en als ‘ie niet goed is gewoon nog een keer vragen. Geef duidelijke aanwijzingen en maak tussendoor even een grapje over je eigen ijdelheid om het losjes te houden. Het is misschien niet ideaal, maar zeker, of júist als je in je eentje reist begrijpen anderen het altijd. Toch nog een gevoel van schaamte? Bekijk het dan eens zo; dat ongemakkelijke moment duurt een paar minuten, de afgedrukte herinneringen heb je voor de rest van je leven. Dan is het vrij makkelijk toch?

Zo, en dan nu nooit meer complottheorieën bedenken over mijn niet bestaande geheime fotograaf.